اختصاصی "لاهیگ"
طلای سبز گیلان ابدی نیست!
منابع طبیعی تجدیدشونده از اركان توسعه پایدار هر كشوری محسوب می‌شود و حفاظت و احیای منابع طبیعی مساوی تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی است. از این‌رو می‌بایست مدیریت آن با تكیه بر دانایی محوری صورت پذیرد.
منابع طبیعی تجدیدشونده از اركان توسعه پایدار هر كشوری محسوب می‌شود و حفاظت و احیای منابع طبیعی مساوی تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی است. از این‌رو می‌بایست مدیریت آن با تكیه بر دانایی محوری صورت پذیرد.
به گزارش "لاهیگ"، در گذشته مدیریت جنگل‌ها و مراتع در اختیار مالكین و خان‌ها بود، اما بعد از ملی شدن جنگل‌ها و مراتع، مدیریت آن بر‌عهده سازمان جنگل‌ها و مراتع كشور و بعدها، سازمان جنگل‌ها و آبخیزداری كشور قرار گرفت و جنگل‌های گیلان نیز كه جزء جنگل‌های صنعتی محسوب می‌شود، در قالب اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان مدیریت می‌شود.
سازمان جنگل‌ها و آبخیزداری کشور طی سالیان متمادی، برنامه‌های متنوعی را در جهت ساماندهی و هدایت فرآیند بهره‌برداری و احیای علمی و هدفمند منابع طبیعی به اجرا گذاشته است که تشكیل و راه‌اندازی تعاونی‌های روستایی بهره‌برداری و احیای جنگل، یكی از مهمترین آن‌ها در جهت تحقق حفاظت و صیانت از منابع طبیعی بوده است.
این تعاونی‌ها با عضویت اهالی روستاهای جنگل نشین در دهه 1370 تأسیس شد و با چند صد نفر عضو که سهم هر نفر معمولاً 1000 تومان بود، آغاز به کار کرد و مناطق جنگلی قابل توجه برای بهره‌برداری به آن‌ها سپرده شد. هدف این تعاونی‌ها، ایجاد اشتغال و توسعه روستایی و بهبود صیانت از اراضی جنگلی مجاور روستاهاست و درحالی که عواید مادی بهره‌برداری از جنگل‌ها باید علاوه بر ارتقاء توان كاری شركت‌ها، در راستای بهبود زندگی روستاییان و اعضاء هزینه شود، متأسفانه شنیده می‌شود که برخی تعاونی‌های فوق‌الذکر مدت‌هاست در مرحله ضرردهی هستند و تنها اعطای حق برداشت بیشتر از جنگل، توانسته است آن‌ها را سر پا نگاه دارد! و باز هم با کمال تأسف، نفوذ پیمانکاران سودجو در این تعاونی‌ها سال‌هاست که جنگل‌های ارزشمند گیلان را به خطر انداخته است، که امید است در دولت آینده توجه ویژه‌ای به ساماندهی فعالیت‌های این تعاونی‌ها شود و به منظور حفظ ذخائر ارزشمند جنگلی گیلان و البته کل کشور، روش‌های بهتری درپیش گرفته شود.
از سوی دیگر، برای حفاظت از جنگل‌های شمال کشور، نیازمند تقویت نهادهای مدنی وNGO ها هستیم؛ موضوعی که طی سال‌های اخیر کمرنگ شده است و البته توجهات اخیر دستگاه قضا با توجه به منویات مقام معظم رهبری، نکته امیدوارکننده آن است، به‌طوری که در استان گیلان شاهد تعامل مسئولان قضایی با نهادهای مردمی حفاظت از محیط زیست هستیم که اتفاق مبارکی است.
در کنار این‌ها، نمایندگان گیلان در مجلس شورای اسلامی هم می‌توانند نقش به‌سزایی داشته باشند که متأسفانه در برخی موارد، شاهد رفتاری متناقض از سوی آن‌ها هستیم که ضرب و شتم مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان از این دست موارد است و جای تأسف دارد که نماینده مردم به‌جای دفاع از حقوق مردم، در مسیری مخالف خواست و مصالح رأی‌دهندگان گام برمی‌دارد.
طلای سبز گیلان بزرگترین مزیت استان جهت توسعه پایدار است و فراوانی‌اش به معنای ابدی بودن آن نیست. حفاظت و بهره‌برداری درست از این ظرفیت، "تدبیر"ی نو می‌خواهد!
به گزارش "لاهیگ"، در گذشته مدیریت جنگل‌ها و مراتع در اختیار مالكین و خان‌ها بود، اما بعد از ملی شدن جنگل‌ها و مراتع، مدیریت آن بر‌عهده سازمان جنگل‌ها و مراتع كشور و بعدها، سازمان جنگل‌ها و آبخیزداری كشور قرار گرفت و جنگل‌های گیلان نیز كه جزء جنگل‌های صنعتی محسوب می‌شود، در قالب اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان مدیریت می‌شود.
سازمان جنگل‌ها و آبخیزداری کشور طی سالیان متمادی، برنامه‌های متنوعی را در جهت ساماندهی و هدایت فرآیند بهره‌برداری و احیای علمی و هدفمند منابع طبیعی به اجرا گذاشته است که تشكیل و راه‌اندازی تعاونی‌های روستایی بهره‌برداری و احیای جنگل، یكی از مهمترین آن‌ها در جهت تحقق حفاظت و صیانت از منابع طبیعی بوده است.
این تعاونی‌ها با عضویت اهالی روستاهای جنگل نشین در دهه 1370 تأسیس شد و با چند صد نفر عضو که سهم هر نفر معمولاً 1000 تومان بود، آغاز به کار کرد و مناطق جنگلی قابل توجه برای بهره‌برداری به آن‌ها سپرده شد. هدف این تعاونی‌ها، ایجاد اشتغال و توسعه روستایی و بهبود صیانت از اراضی جنگلی مجاور روستاهاست و درحالی که عواید مادی بهره‌برداری از جنگل‌ها باید علاوه بر ارتقاء توان كاری شركت‌ها، در راستای بهبود زندگی روستاییان و اعضاء هزینه شود، متأسفانه شنیده می‌شود که برخی تعاونی‌های فوق‌الذکر مدت‌هاست در مرحله ضرردهی هستند و تنها اعطای حق برداشت بیشتر از جنگل، توانسته است آن‌ها را سر پا نگاه دارد! و باز هم با کمال تأسف، نفوذ پیمانکاران سودجو در این تعاونی‌ها سال‌هاست که جنگل‌های ارزشمند گیلان را به خطر انداخته است، که امید است در دولت آینده توجه ویژه‌ای به ساماندهی فعالیت‌های این تعاونی‌ها شود و به منظور حفظ ذخائر ارزشمند جنگلی گیلان و البته کل کشور، روش‌های بهتری درپیش گرفته شود.
از سوی دیگر، برای حفاظت از جنگل‌های شمال کشور، نیازمند تقویت نهادهای مدنی وNGO ها هستیم؛ موضوعی که طی سال‌های اخیر کمرنگ شده است و البته توجهات اخیر دستگاه قضا با توجه به منویات مقام معظم رهبری، نکته امیدوارکننده آن است، به‌طوری که در استان گیلان شاهد تعامل مسئولان قضایی با نهادهای مردمی حفاظت از محیط زیست هستیم که اتفاق مبارکی است.
در کنار این‌ها، نمایندگان گیلان در مجلس شورای اسلامی هم می‌توانند نقش به‌سزایی داشته باشند که متأسفانه در برخی موارد، شاهد رفتاری متناقض از سوی آن‌ها هستیم که ضرب و شتم مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان از این دست موارد است و جای تأسف دارد که نماینده مردم به‌جای دفاع از حقوق مردم، در مسیری مخالف خواست و مصالح رأی‌دهندگان گام برمی‌دارد.
طلای سبز گیلان بزرگترین مزیت استان جهت توسعه پایدار است و فراوانی‌اش به معنای ابدی بودن آن نیست. حفاظت و بهره‌برداری درست از این ظرفیت، "تدبیر"ی نو می‌خواهد!
نظرات بینندگان