كدخبر: ۷۰۸۲
تاريخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۸:۳۱
ارسال به دوستان
نسخه چاپيگیلان؛ آلیان و مرد جنگل نشین
آلیان و مرد جنگل نشین ؛ نوروز آمدنی است و تحفه ای برای یکان یکان مردم سرزمینمان و گیلان ضیافتی است در جشن سفر و ˈ60 ثانیه با نوروزˈ ایرنا لحظه ای است برای دریافت سفر و شاید هم تنها ، سلام به روزگاری نو ...
سفر آن زمان آغاز می شود که اندیشه اش در ذهن نمایان شود و آنان که از ذوق سفر سرشارند نیک می دانند که گیلان ، سفرنامه ایست بی منتهی ...
کار سختی نیست فقط باید کوله را جمع کرد ، به روی دوش انداخت به راه افتاد و زد به جاده های خوب...
گیلان را بایستی در چهار فصل دید و حظ جنگل و باران، برنج و شالی، رودهای خروشان و پامچال، زیستگاه قو و مرغابی، خروش روز و شب امواج دریا، جشن رنگ در لباس های محلی و رسوخ طعم طبیعت در غذاهای محلی و جشن ها و آیین ها و هزاران جاذبه طرح به طرح را حس کرد.
اما این بار آلیان ؛ روستایی سهم فومن در غرب گیلان و مشهور به شهر مجسمه ها که برای گذر از رشت و رسیدن به آن بایستی جاده ای سراسر درختان سپیدار را پشت سر بگذرانی و ماکلوان را سراغ بگیری و سپس آلیان ...
اگرچه گاه به اشتباه تصور خواهید کرد جاده های گیلان به شباهت بسیار دچارند ؛ اما در واقع چنین نیست و هریک جاذبه ای خاص دارند و آلیان سراسر شگفتی است و دست خداوند در طبیعتش بس پر سخاوت...
جاده ای که به کوچه باغ می ماند، مجسمه هایی برآمده از فرهنگ ،فضا و اقلیم، جاده ای سراسر سبز بوته های چای و شالی، خروش رودها و چشمه سارها، کلبه های چوبی در دشت های فراخ و قله های سپید بسیار سپید و با تمام توصیف رمز زیباییش به وضوح هویدا نیست ، تا وصف شود...
اما سفر به آلیان زیباتر می شود آنگاه که چون قصه های دور ، طبیعت در جاده می تراود و ناگهان ، یکی می بینی که از میان بوته ها آرام نمایان می شود و هیبتش متفاوت است و باید صریح بود ؛ با دیدنش ترس بر انسان مستولی می شود...
می ایستی؛ بیشتر می بینی ! مردیست با شمایل دیگر، به نخستینیان می ماند؛ لباس ها ژنده ، تیره روی و ژولیده ؛ عصایی برگرفته از چوب درختان جنگل در دست دارد و بغچه ای نهاده بر چوب دستی بر دوش ...
با واهمه راه می رود و از بومیان که جویا شدیم نامش می دانند و می گویند سال های بسیار است که در اعماق جنگل ها زندگی می کند و گاه گداری هم در جاده نمایان می شود و علت پناهش به جنگل به شیدایی در جوانی باز می گردد...
و دانستیم تنها علاقه اش کلوچه است ؛ کلوچه فومن ...
خود سوژه ای است شاید شیرین ! اما زمان می طلبد تا به شهامتش دست یافت و این شهامت یافتن ، تنها به واسطه دنیای کوچک ماست؛ بایستی وسیع شد تا توان درک دنیایش را بیابی! و شاید مرد جنگل نشین، جامعه خبری را هم پذیرا شود...
و بالاخره آلیان، با خانه هایی روستایی و کلان سالانی شیرین گفتار و کودکانش شیرین تر ؛ آن زمان که بر بلندای درخت و شیطنت های کودکانه از لذت ییلاق می گویند...
اما در آلیان بایستی مراقب بود ؛ شاید یک مار آن سوتر در میان بوته ها می لغزد ...
منطقه جنگلی سیاهو رود آلیان سهم فومن است؛ جایگاه فومن در تاریخ مملو است به طوری که این شهر مرکز گیلان بیه پس و به دارالعماره معروف بود و در تاریخ معاصر نیز زادگاه بزرگانی چون آیت الله بهجت، کیومرث صابری فومنی(گل آقا) ، شیون فومنی و ... است.
ماسوله ، قلعه رودخان، غار فوشه، تالاب خطیب سرا گوراب و کهنه گوراب و ... دیگر گیرایی های شهر فومن با گذشته ای پر فروغ است.
سفر به فومن گردشگری در طبیعت محسوب می شود و تفاوت ماهوی با گردشگری زیست محیطی دارد ؛ به واقع اکوتوریسم است چرا که کوهستان، جنگل غارنوردی و البته گردشگری ماجراجویانه را نیز شامل می شود.
بنا به تعاریف استادان گردشگری؛ اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسوولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود؛ بهتر است طبیعت را درک کنیم و حتی شاید بهتر باشد زیبایی جاده های نو را دریابیم؛ به خود و فرزندانمان بیاموزیم درختان کوچک را بشمرند تا دیدن بیاموزند ...
نوروز آمدنی است؛ و تحفه ای برای یکان یکان مردم سرزمینمان و گیلان ضیافتی است در جشن سفر و ˈ60 ثانیه با نوروزˈ ایرنا تنها لحظه ای است برای سفر و شاید سلام به روزگاری نو...
سفر آن زمان آغاز می شود که اندیشه اش در ذهن نمایان شود و آنان که از ذوق سفر سرشارند نیک می دانند که گیلان ، سفرنامه ایست بی منتهی ...
کار سختی نیست فقط باید کوله را جمع کرد ، به روی دوش انداخت به راه افتاد و زد به جاده های خوب...
گیلان را بایستی در چهار فصل دید و حظ جنگل و باران، برنج و شالی، رودهای خروشان و پامچال، زیستگاه قو و مرغابی، خروش روز و شب امواج دریا، جشن رنگ در لباس های محلی و رسوخ طعم طبیعت در غذاهای محلی و جشن ها و آیین ها و هزاران جاذبه طرح به طرح را حس کرد.
اما این بار آلیان ؛ روستایی سهم فومن در غرب گیلان و مشهور به شهر مجسمه ها که برای گذر از رشت و رسیدن به آن بایستی جاده ای سراسر درختان سپیدار را پشت سر بگذرانی و ماکلوان را سراغ بگیری و سپس آلیان ...
اگرچه گاه به اشتباه تصور خواهید کرد جاده های گیلان به شباهت بسیار دچارند ؛ اما در واقع چنین نیست و هریک جاذبه ای خاص دارند و آلیان سراسر شگفتی است و دست خداوند در طبیعتش بس پر سخاوت...
جاده ای که به کوچه باغ می ماند، مجسمه هایی برآمده از فرهنگ ،فضا و اقلیم، جاده ای سراسر سبز بوته های چای و شالی، خروش رودها و چشمه سارها، کلبه های چوبی در دشت های فراخ و قله های سپید بسیار سپید و با تمام توصیف رمز زیباییش به وضوح هویدا نیست ، تا وصف شود...
اما سفر به آلیان زیباتر می شود آنگاه که چون قصه های دور ، طبیعت در جاده می تراود و ناگهان ، یکی می بینی که از میان بوته ها آرام نمایان می شود و هیبتش متفاوت است و باید صریح بود ؛ با دیدنش ترس بر انسان مستولی می شود...
می ایستی؛ بیشتر می بینی ! مردیست با شمایل دیگر، به نخستینیان می ماند؛ لباس ها ژنده ، تیره روی و ژولیده ؛ عصایی برگرفته از چوب درختان جنگل در دست دارد و بغچه ای نهاده بر چوب دستی بر دوش ...
با واهمه راه می رود و از بومیان که جویا شدیم نامش می دانند و می گویند سال های بسیار است که در اعماق جنگل ها زندگی می کند و گاه گداری هم در جاده نمایان می شود و علت پناهش به جنگل به شیدایی در جوانی باز می گردد...
و دانستیم تنها علاقه اش کلوچه است ؛ کلوچه فومن ...
خود سوژه ای است شاید شیرین ! اما زمان می طلبد تا به شهامتش دست یافت و این شهامت یافتن ، تنها به واسطه دنیای کوچک ماست؛ بایستی وسیع شد تا توان درک دنیایش را بیابی! و شاید مرد جنگل نشین، جامعه خبری را هم پذیرا شود...
و بالاخره آلیان، با خانه هایی روستایی و کلان سالانی شیرین گفتار و کودکانش شیرین تر ؛ آن زمان که بر بلندای درخت و شیطنت های کودکانه از لذت ییلاق می گویند...
اما در آلیان بایستی مراقب بود ؛ شاید یک مار آن سوتر در میان بوته ها می لغزد ...
منطقه جنگلی سیاهو رود آلیان سهم فومن است؛ جایگاه فومن در تاریخ مملو است به طوری که این شهر مرکز گیلان بیه پس و به دارالعماره معروف بود و در تاریخ معاصر نیز زادگاه بزرگانی چون آیت الله بهجت، کیومرث صابری فومنی(گل آقا) ، شیون فومنی و ... است.
ماسوله ، قلعه رودخان، غار فوشه، تالاب خطیب سرا گوراب و کهنه گوراب و ... دیگر گیرایی های شهر فومن با گذشته ای پر فروغ است.
سفر به فومن گردشگری در طبیعت محسوب می شود و تفاوت ماهوی با گردشگری زیست محیطی دارد ؛ به واقع اکوتوریسم است چرا که کوهستان، جنگل غارنوردی و البته گردشگری ماجراجویانه را نیز شامل می شود.
بنا به تعاریف استادان گردشگری؛ اکوتوریسم (طبیعت گردی) سفری است مسوولانه به مناطق طبیعی که منجر به حفظ محیط زیست شده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می شود؛ بهتر است طبیعت را درک کنیم و حتی شاید بهتر باشد زیبایی جاده های نو را دریابیم؛ به خود و فرزندانمان بیاموزیم درختان کوچک را بشمرند تا دیدن بیاموزند ...
نوروز آمدنی است؛ و تحفه ای برای یکان یکان مردم سرزمینمان و گیلان ضیافتی است در جشن سفر و ˈ60 ثانیه با نوروزˈ ایرنا تنها لحظه ای است برای سفر و شاید سلام به روزگاری نو...