كدخبر: ۷۰۳۹
تاريخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۳:۳۷
ارسال به دوستان
نسخه چاپيانزلی و زیبایی‌های گردشگری این شهر ساحلی
انزلی شهری است شکفته از دل آب های نیلگون ، همچون نیلوفران آبی ، گاه پنهان در شولای مه ، و زمانی روشن از تابش خورشید .
دریا ، باران، فانوس دریایی ، موج شکن و لاله های تالابی نمادهای دیرین این شهر بندری هستند.
فانوس دریایی که از سال 1230 کشتی ها را از میان تاریکی و امواج خروشان راه می نمود ، سالهاست ماموریتش را به ماهواره ها واگذار کرده و ساعت بر دوش ، گذر زمان را اشارت می دهد.
بر فراز پلهای قدیمی غازیان و انزلی مرغان دریایی که مهربانی آدمها آنان را اهلی کرده ، دیگر نه طعمه از دریا که تکه نانی از دستان مردم می گیرند .
این پلهای مستحکم تاریخی ، مردمان دو سوی شهر را به هم پیوند می دهند.
موج شکنها که شجاعانه دل به دریا زده اند تا شهر را از یورش امواج خشمگین باز دارند، از یکصد و اندی سال پیش همچنان استوار در مقابل دریا سینه سپر کرده اند.
کاسپین ، هر زمان به رنگی از نیلی و آبی و سیمابی موج می زند و می خرامد و با خود صدفهای صورتی و سپید ، سه کوله خیزهای ستاره ای و خزه های سبز ، ارمغان ساحل محبوبش می کند.
این یادگار دریای تتیس گنجینه ای است که در خود ماهیان خاویاری این فسیلهای زنده و ارزشمند تاریخ را جای داده .
صیادان سختکوش و صبور گیلانی که از کودکی رویای صید ماهیان نقره فام با خوابهایشان عجین بوده صبح تا شام در دل سخاوتمند این دریا تور می گسترانند.
آواز کرجی بان عاشق ، جست و خیز نقره فام ماهیان زیر تابش آفتاب ، کاکایی های انس گرفته با ماهی گیران و کودکانی در انتظار دستهای بخشنده صیادان، مستندهای زیبایی از پیوند انسان و طبیعت را پیش رویمان نمودار می کند.
ساحل ماسه ای به نجوایی دائمی با دریا و آراستن خود با گوهر صدف های هدیه گرفته از یار ازلی اش مشغول است .
مرغابی ها ، غازها و چنگرها بر زمینه آسمان خطی از دوستی و همراهی رسم می کنند .
حرکت موقر کشتی های بزرگ و پهلوگرفتنشان در کنار لنگرگاه و جرثقیل های زرد و آبی به صف ایستاده بر اسکله که با چنگالهای بزرگشان سنگینی بار را از دوش آنها بر می دارند ، تماشایی است .
قایق های رنگارنگ پرشتاب ، مسافران شادمان را از اسکله ها در حاشیه دریا و در آبراهه های تالاب به گردش می برند.
تک و توک کومه های روستاییان هنوز در کناره تالاب نفس می کشند ، درختان آلوچه همچون نوعروسان تور سپیدی از شکوفه بر سر کشیده اند .
عطرخوش ریحان ، پونه های وحشی ، همیشه بهار ، پامچال ها و بنفشه ها شروع حیاتی دیگر را از زیر خاک سرد نوید می دهد.
تالاب این بهشت زمردین پرندگان و آبزیان و گیاهان غوطه ور بر آب و لاله ها و نیلوفران آبی خود قصه ای دیگر است .
تاب نرم مهتاب بر موجهای تالاب و پرواز پرندگان مهاجر که هرسال به مردم این شهر ساحلی یاداوری می کنند که پرنده رفتنی است، پرواز را به خاطر بسپار.
عمارت سپید کاخ موزه انزلی در میانه شهر با چشمان گشوده پنجره هایش میان باغ دلگشایی کناره دریا در انتظار دیدارکنندگان تاریخ و هنر و صنعت این سرزمین است .
بوستان ساحلی از سال 1307 تاکنون با درختان بید مجنون ، سرو ، کاج ، نارنج و گلهای یاس ، ارغوان ، لاله و سوسن عاشقانه به تماشای دریا نشسته اند .
ساختمان شهرداری گرچه جلال 92 سال پیش را ندارد اما شناسنامه ای از مدنیت این شهر کوچک دریایی است .
مناره مسجد قائمیه نیز گرچه شادابی جوانی را از دست داده اما همچون عابدی کهنسال دست دعا به آسمان بلند کرده است.
بنای قدیمی دادگستری انزلی ساخته شده در سال 1306 نیز جلوه گاه دیگری از تاریخ ، معماری و فرهنگ این دیار است .
موزیک جیگا متولد 1311 با شباهت بسیار به حافظیه شیراز ولی قدیمی تر از آن که زمانی جایگاه اجرای موسیقی بود ، نوروز جایی برای چیدن هفت سین بزرگی برای تمام مردم شهر و در دیگر ایام محل ثبت عکس های یادگاری شده است .
انزلی ، شهر موج و دریا و تالاب نه تنها بهشت پرندگان که تفرجگاه محبوب گردشگران بسیاری از شهرهای ایران و دیگر کشورهاست.
باد صبا با نزدیک شدن بهار مشتاق ملاقات دریا ، دشت ها و کوه ها را پشت سر گذاشته و به این سامان رو می کند.
شهری که میرزا هادی خان حائری سال 1309 قمری در وصف آن سروده که :
در انزلی صفای دگر بینم/ روز و شبش چو شمس و قمر بینم/ روزش چو صبحِ عید خوش و دلکش/ واندر شبش صفای سَحَر بینم/ در آب آن زِ ماهی رنگارنگ /مرداب پُر زِ دُرّ و گوهر بینم / وقت غروب عکس خود اندر آب / پرتو فکن چو شیشه و زر بینم/هر بامداد از عرق شبنم/بر هر شکوفه لولویِ تر بینم/ بر سطح آب گردش زورق ها/چون لعبتان به تختِ فنر بینم/ قرقاول و کبوتر و مرغابی / مرغوله بال و غالیه پَر بینم/ ای انزلی هماره بمان نیک و دلپذیر/ کاین شهر را به رونق و فرّ بینم.
دریا ، باران، فانوس دریایی ، موج شکن و لاله های تالابی نمادهای دیرین این شهر بندری هستند.
فانوس دریایی که از سال 1230 کشتی ها را از میان تاریکی و امواج خروشان راه می نمود ، سالهاست ماموریتش را به ماهواره ها واگذار کرده و ساعت بر دوش ، گذر زمان را اشارت می دهد.
بر فراز پلهای قدیمی غازیان و انزلی مرغان دریایی که مهربانی آدمها آنان را اهلی کرده ، دیگر نه طعمه از دریا که تکه نانی از دستان مردم می گیرند .
این پلهای مستحکم تاریخی ، مردمان دو سوی شهر را به هم پیوند می دهند.
موج شکنها که شجاعانه دل به دریا زده اند تا شهر را از یورش امواج خشمگین باز دارند، از یکصد و اندی سال پیش همچنان استوار در مقابل دریا سینه سپر کرده اند.
کاسپین ، هر زمان به رنگی از نیلی و آبی و سیمابی موج می زند و می خرامد و با خود صدفهای صورتی و سپید ، سه کوله خیزهای ستاره ای و خزه های سبز ، ارمغان ساحل محبوبش می کند.
این یادگار دریای تتیس گنجینه ای است که در خود ماهیان خاویاری این فسیلهای زنده و ارزشمند تاریخ را جای داده .
صیادان سختکوش و صبور گیلانی که از کودکی رویای صید ماهیان نقره فام با خوابهایشان عجین بوده صبح تا شام در دل سخاوتمند این دریا تور می گسترانند.
آواز کرجی بان عاشق ، جست و خیز نقره فام ماهیان زیر تابش آفتاب ، کاکایی های انس گرفته با ماهی گیران و کودکانی در انتظار دستهای بخشنده صیادان، مستندهای زیبایی از پیوند انسان و طبیعت را پیش رویمان نمودار می کند.
ساحل ماسه ای به نجوایی دائمی با دریا و آراستن خود با گوهر صدف های هدیه گرفته از یار ازلی اش مشغول است .
مرغابی ها ، غازها و چنگرها بر زمینه آسمان خطی از دوستی و همراهی رسم می کنند .
حرکت موقر کشتی های بزرگ و پهلوگرفتنشان در کنار لنگرگاه و جرثقیل های زرد و آبی به صف ایستاده بر اسکله که با چنگالهای بزرگشان سنگینی بار را از دوش آنها بر می دارند ، تماشایی است .
قایق های رنگارنگ پرشتاب ، مسافران شادمان را از اسکله ها در حاشیه دریا و در آبراهه های تالاب به گردش می برند.
تک و توک کومه های روستاییان هنوز در کناره تالاب نفس می کشند ، درختان آلوچه همچون نوعروسان تور سپیدی از شکوفه بر سر کشیده اند .
عطرخوش ریحان ، پونه های وحشی ، همیشه بهار ، پامچال ها و بنفشه ها شروع حیاتی دیگر را از زیر خاک سرد نوید می دهد.
تالاب این بهشت زمردین پرندگان و آبزیان و گیاهان غوطه ور بر آب و لاله ها و نیلوفران آبی خود قصه ای دیگر است .
تاب نرم مهتاب بر موجهای تالاب و پرواز پرندگان مهاجر که هرسال به مردم این شهر ساحلی یاداوری می کنند که پرنده رفتنی است، پرواز را به خاطر بسپار.
عمارت سپید کاخ موزه انزلی در میانه شهر با چشمان گشوده پنجره هایش میان باغ دلگشایی کناره دریا در انتظار دیدارکنندگان تاریخ و هنر و صنعت این سرزمین است .
بوستان ساحلی از سال 1307 تاکنون با درختان بید مجنون ، سرو ، کاج ، نارنج و گلهای یاس ، ارغوان ، لاله و سوسن عاشقانه به تماشای دریا نشسته اند .
ساختمان شهرداری گرچه جلال 92 سال پیش را ندارد اما شناسنامه ای از مدنیت این شهر کوچک دریایی است .
مناره مسجد قائمیه نیز گرچه شادابی جوانی را از دست داده اما همچون عابدی کهنسال دست دعا به آسمان بلند کرده است.
بنای قدیمی دادگستری انزلی ساخته شده در سال 1306 نیز جلوه گاه دیگری از تاریخ ، معماری و فرهنگ این دیار است .
موزیک جیگا متولد 1311 با شباهت بسیار به حافظیه شیراز ولی قدیمی تر از آن که زمانی جایگاه اجرای موسیقی بود ، نوروز جایی برای چیدن هفت سین بزرگی برای تمام مردم شهر و در دیگر ایام محل ثبت عکس های یادگاری شده است .
انزلی ، شهر موج و دریا و تالاب نه تنها بهشت پرندگان که تفرجگاه محبوب گردشگران بسیاری از شهرهای ایران و دیگر کشورهاست.
باد صبا با نزدیک شدن بهار مشتاق ملاقات دریا ، دشت ها و کوه ها را پشت سر گذاشته و به این سامان رو می کند.
شهری که میرزا هادی خان حائری سال 1309 قمری در وصف آن سروده که :
در انزلی صفای دگر بینم/ روز و شبش چو شمس و قمر بینم/ روزش چو صبحِ عید خوش و دلکش/ واندر شبش صفای سَحَر بینم/ در آب آن زِ ماهی رنگارنگ /مرداب پُر زِ دُرّ و گوهر بینم / وقت غروب عکس خود اندر آب / پرتو فکن چو شیشه و زر بینم/هر بامداد از عرق شبنم/بر هر شکوفه لولویِ تر بینم/ بر سطح آب گردش زورق ها/چون لعبتان به تختِ فنر بینم/ قرقاول و کبوتر و مرغابی / مرغوله بال و غالیه پَر بینم/ ای انزلی هماره بمان نیک و دلپذیر/ کاین شهر را به رونق و فرّ بینم.